راستش اولاي اشناييمون دلم نميخواست دوست داشته باشم

 

هميشه خودمو سرزنش ميكردم ك چرا بايد باتو حرف بزنم

 

ميگفتم من ك بي تو نميميرم

 

اخه چرا بايد نگرانت بشم وازينحرفا

 

يكم ك گذشت ومن خيلي بهت دلبسته شدم

 

احساس ميكردم ي دردسر بزرگ دارم

 

اينكه من تو رو دوس دارم وتو نداري

 

وقتي باهات حرف ميزدم هيچوقت راحت نبودم ك بخوام حرف دلمو بزنم

 

متاسفانه براي همين بود ك هميشه بهانه ميوردم ك حرف نزنيم

 

ميترسيدم دلبسته تربشمو ميترسيدم راحت تر بشيم باهم

 

اخه من تامدتها فكر ميكردم قراره ي روز ازت بيخبر بشم

 

قراره ي روز بري

 

ي روز اينو بهت گفتم اما تو اهميت ندادي ب حرفم

 

من بخاطر خيلي چيزايي ك هنوزم دليلشو نميدوني خيلي لحظه هاي اونروزا رو غصه خوردم

 

اونچيزايي ك هيچوق بهم نگفتيو از محدثه شنيدم

 

كسي ك اولش براي باتوبودن دلگرمم ميكرد اما بعدش براي تمام اونلحظه هايي ك ب تو فكر كردم

 

سرزنشم كرد،بهم طعنه زد

 

الانم فرصت پيش بياد ميزنه...هيچ وقتم ب حالم توجه نكرد فقط طعنه زد

 

دارم چي ميگم اصن...االبته ديگه اهميت خودشو برام ازدست داده خودش خيلي خوب

 

اينو ميدونه

 

دلبستگيه من فقط يزدانه

 

كور شه چش كسي ك نخواد ببينه باهم بودنمونو

 

نظرات شما عزیزان: